MAHALLE TAKIMI MI İZLEDİK?

Geçen sezonun hayal kırıklığı takımı, şampiyon Galatasaray karşısında yeni dönemin ilk büyük maçında İstanbul’da büyük bir savaşın işaret fişeğini atma niyetindeydi.

Transfer mevsiminde aldığı ve pek bir piyasası olmayan, ya da albenisi bulunmayan futbolcuları kadrosuna katan, geçtiğimiz sezonki ekibinden de birçok oyuncuyu kaybeden Bordo-Mavili ekibin, yeni dönemde adeta transfer şampiyonu rakibi karşısında direnç göstermesi, savaşması ve en azından puan alması gelecek adına büyük bir umudun kıvılcımı olacaktı. Gerçi Galatasaray’ın yeni transferlerinden sadece Angelino 11’de yer alıyordu ama geçen sezonun şampiyon kadrosuydu sahada olan…

Kuşkusuz maç öncesi iki takımın kalibreleri tartıya konulduğunda ev sahibi ekip çok ağır basıyordu ama en büyük umut, Trabzonspor’un savaşçı ruhunun sahaya yansıma olasılığıydı. Bir de büyük maçlarda her takım çok farklı bir oyun ortaya koyup, önemli sonuçlara imza atabiliyordu. Karadeniz Fırtınası’ndan da beklenen işte bu sürprize imza atmasıydı.

YANLIŞ DİZİLİŞİN VE BAKASETAS’IN FATURASI

Maç başladığında Abdulkadir Ömür en etkili olduğu on numara pozisyonunda değil, sakat Edin Visca’nın yokluğunda sağ kanattaydı. Forvetin arkasında ise Enis Bardhi’ydi. Aynı deneyi sürekli yapıp, farklı sonuç bekleyen Nenad Bjelica yine hayal kırıklığına uğradı ve uğrattı.

Hem Abdulkadir kanatta silindi, hem Bardhi orta alanda takıma hiçbir katkı sunmadı. Galatasaray’ın baskısıyla başlayan maçta, Bordo-Mavililer oyunu kendi alanında kabul edip, hızlı ataklarla sonuç almayı düşündü. Aslında bu savunma anlayışıyla birçok kez rakibinden kaptığı toplarla tehlike yaratabilirdi ama ne yazık ki orta alanda bir futbol aklı ve teknik kapasitesiyle bu durumu yönetecek düzeyde oyuncuya sahip değildi. Her topu ayağına alan oyuncuda bir panik havası vardı. Galatasaray iyi baskı yapıyordu ama yine de kaçırılan toplarla rakip kalede gol girişimleri gerçekleşti fakat bunlarda da son vuruş becerisi zayıftı.

Hakem Atilla karaoğlan’ın, Galatasaray oyuncularının ofsayta düştüğü bir pozisyonda çok iyi bir avantaj kuralı uygulamasıyla Trabzonspor golle burun buruna geldi ancak Trezeguet’in yerden nefis topuna yetişemeyen Umut Bozok, takımının öne geçmesini engelledi. Umut bir başka pozisyonda da yine yer tutma beceriksizliğinden bir başka pozisyona girme şansını kaçırdı. Umut çok iyi niyetli, çalışkan olmasına rağmen büyük bir takımın yükünü kaldıracak santrafor aklına ve tekniğine sahip olmamasıyla ön plana çıkan bir isim…

Bordo-Mavili ekip, Galatasaray’ın iyi kontrol ettiği kanatları kullanamadı, orta alanda oyunu kuramadı ama yine de hızlı hücumdan iki pozisyon buldu. Bunlar atılabilseydi belki de farklı bir skordan konuşabilirdik. Fakat Galatasaray ile oyun dengesinin kurulduğu dakikalarda Bakasetas gibi tecrübeli bir ismin kendi yarı alanında iki oyuncuyu çalımlama sevdasının faturası ağır ödendi.

Topa sahip olan Kerem’in pasıyla Uğurcan ile karşı karşıya kalan İcardi bir santraforun pozisyon bulduğunda nasıl gol vuruşu yapacağını bu bölgede oynayan oyunculara gösterircesine usta işi bir gol attı. Bu golde Uğurcan’ın yapacağı hiçbir şey yoktu. Bir hata ile gelen gol, Trabzonspor’un gardını düşürdü ve oyunun inisiyatifi tamamen Galatasaray’a geçti ama onlar da final paslarında yetersiz kalınca ya da Trabzonsporlu futbolcuların yerinde müdahaleleri sonunda skoru artırma noktasında doğru dürüst pozisyon bile geliştiremediler ve ilk yarı 1-0 sona erdi.

Bu yarıda Trabzonspor’da hiçbir oyuncu ön plana çıkamadı. Takım olarak da acemiler mangası gibiydi. İki stoper de topu arkadan oyuna sokma konusunda yetersiz kalınca bir tek organize atak geliştiremeden 45 dakikayı tamamladı.

MAHALLE TAKIMINDAN FARKSIZDI

İkinci yarıda Trabzonspor’un en azından bir beraberlik golü için yüklenmesi beklendi. Ancak hiçbir futbolcunun böyle bir niyeti yok gibiydi. Hani, “Galatasaray karşısında 1-0’lık yenilgi de iyidir” havası hakimdi sanki takıma…

Galatasaray sürekli uzun, ters toplarla ve şartlara göre kısa paslarla gol bölgelerine sızmaya çalıştı ama onların da bu yarının uzun bölümünde pozisyon bulma şansları olmadı. Bordo-Mavili takımda Trezeguet’in 50’nci dakikada sakatlanıp çıkması, kanat etkinliğinin de bitmesi anlamına geliyordu. Yerine giren Teklic’in bileklerine hakimiyeti ve tekniği dikkat çekiciydi ama sonuca etki etmekten uzaktı. Abdulkadir Ömür’den çok şey bekleniyordu. Asıl bölgesi orta sahaya çekildi ama inanılmaz kötü bir futbol oynadı. Ayakta duracak hali yoktu. Her aldığı topta yere yıkıldı ve yaşlı dedeleri andırdı.Bakasetas ustalığına yakışmayacak kadar silik, Kourbeilis, bu takımın ön liberoda görevini yürütecek gibi görülmedi.
Trabzonspor’un özellikle 60’ncı dakikadan sonra rakibin de yorgunluğundan yararlanarak daha atak oynaması beklendi ama tam tersi, Bordo-Mavili ekip, sanki bir gün önce 120 dakika maç yapmış gibiydi.

Galatasaray yüklendikçe yüklendi. Özellikle 60’ncı dakikadan sonra birçok önemli pozisyondan yararlanamadılar. Bordo-Mavili ekip adeta mahalle takımı hüviyetindeydi. Hiçbir hattıyla, Süper Ligde yarışmacı takım kimliği taşımıyordu. Tabii ki böylesine silik bir takım karşısında İcardi’nin de şov yapması kaçınılmazdı. Maçın uzatma dakikalarında da tesadüfi bir golle belki beraberliği kurtarır diye umut ettiğimiz Trabzonspor’un bu hayallerini bitiren isim İcardi oldu. Attığı kafa golüyle birlikte maça noktayı koyarken, Bordo-Mavili ekip ise gelecek adına en küçük bir umut ışığı vermedi.